Dzisiaj w wielkim skrócie o Franku. Powiem tak, że nie wyobrażam sobie życia bez niego. Jest wspaniałym, mądrym i bardzo wrażliwym chłopcem, jestem bardzo z niego dumna i cieszę się, że go mamy.
Obecnie Franek jest w piątej klasie. Klasy od 1 do 3 skończył z wyróżnieniem, choć muszę przyznać, że nie było łatwo. Czwarta klasa była dla niego wyzwaniem, wszystko nowe, nowa wychowawczyni, dużo nowych przedmiotów i dużo nauki. Było ciężko, ale daliśmy radę, czasem mówił jak nienawidzi nauki, że ma dosyć. Starałam się jak tylko mogłam żeby pomóc mu w nauce, żeby nauczyć go systematyczności, odpowiedzialności i staranności i przede wszystkim żeby nie zraził się do szkoły i nauki. Na początku pokazywałam mu jak się uczyć, żeby było mu później łatwiej, czasem było nerwowo, bo w klasach 1-3 nie było tyle nauki, co w klasie 4. Zdarzały się porażki, potknięcia, ale nie poddawaliśmy się i brneliśmy dalej i dalej, aż osiagnął sukces i to przede wszystkim tylko i wyłącznie dzięki niemu. Franek jest bardzo mądrym chłopcem, odkąd pamiętam zawsze zadawał mądre pytania i oczekiwał mądrych odpowiedzi. Ma bardzo dobrą pamięć, dzięki niej nie musi się dużo uczyć w domu, bo wystarczy mu słuchanie nauczyciela na lekcji. Czwartą klasę skończył ze średnią 5,30 i otrzymał świadectwo z wyróżnieniem. Obecnie pomału kończy się semestr i również najprawdopodobniej będzie miał wysoką średnią. Nauczyciele bardzo lubią Franka z czego on się cieszy, jest koleżeński i pomocny oraz bardzo lubiany przez dziewczyny, które lubią z nim rozmawiać, siedzieć na lekcji, dodam, że na każdej lekcji siedzi z inną dziewczyną. Franek odkąd pamiętam zawsze lubił przebywać w towarzystwie dziewczynek, co mnie bardzo cieszy. W pierwszej klasie pan uczący muzyki w szkole, do której chodzi syn, zauważył, że bardzo ładnie śpiewa. Pamietam, jak po raz pierwszy zaśpiewał z koleżanką na akademii pasowania na ucznia klasy pierwszej, byłam wtedy bardzo dumna, później już było z górki, śpiewał wszędzie, gdzie mu zaproponowano. W drugiej klasie zapisaliśmy syna na zajęcia wokalne, gdzie uczył się śpiewać, miał nawet kilka występów poza szkołą, gdzie śpiewał przed większą grupą ludzi. Obecnie zrobił sobie przerwę w śpiewaniu, ale dla odmiany rozpoczął naukę gry na gitarze.
Cóż mogę powiedzieć o moim synu, hmm, jest pogodnym i bardzo ambitnym chłopcem. Czasem denerwuje nas swoimi wygłupami, śpiewaniem np. " o kapuście kiszonej", czy kłótniami z Amelką i takim brakiem zrozumienia siostry, pyskowaniem, ale dla mnie jest najwspanialszym synem, wymarzonym i jestem z niego bardzo, ale to bardzo dumna. Czasem smuci mnie to, jak mówi w złości, że się nie cieszę z jego ocen i sukcesów, ale to nie jest prawda, nawet sobie nie wyobraża, jak tryska ze mnie szczęście, że mam takiego syna, jak jestem w siódmym niebie, widząc go na scenie, czy idącego po świadectwo z paskiem, jak widzę, gdy potrafi za swoje pieniążki kupić coś dla babci i to coś, to nie drobnostka, jak się przejmuje, jak czasem płacze. Nie zapomnę tego dnia, jak się rozpłakał, gdy byłam w ciąży z Helenką i usłyszał o moich złych wynikach badań, jak martwił się przez cały okres trwania ciaży, że może mi się coś stać, jak bał się porodu, jak martwi się o babcię, o to, żeby znów nie zachorowała, jak martwi się o środowisko..... Kocham tą jego wrażliwość i mam nadzieję, że się nie zmieni, że będzie w przyszłości kochającym i opiekuńczym mężem i ojcem dla swoich dzieci, że zawsze dla niego będzie ważniejsza rodzina. Obecnie chciałabym żeby wiedział, że bardzo go kocham i będę kochać nawet, jak zrobi coś głupiego, bo jest moim synem i nic tego nie zmieni.Jedynie czego bym chciała, to tego, by mniej kłócił się z Amelką, by starał sie ją bardziej zrozumieć, by rozumiał i nas, gdy zwracamy mu uwagę, by nie podnosił głosu, gdy coś mu się nie podoba,ale przemyślał spokojnie każdą rzecz zanim powie o kilka słów za dużo, by nie reagował nerwowo i by starał się zrozumieć rodziców, którzy nie mają za dużo czasu, ale robią wszystko, by było im dobrze i wyrośli na wartościowych ludzi.
KOCHAM CIĘ SYNKU I DZIEKUJĘ ŻE JESTEŚ
Z roku na rok Franek staje się coraz bardziej doroślejszy, co mnie cieszy, ale zarazem odrobinę smuci, gdyż za chwilę nie będzie się już chciał do mnie przytulać, rozmawiać, będzie miał swoje tajemnice, którymi nie bedzie chciał się ze mną podzielić, hmm wiem, że taka jest kolej rzeczy, ale ja chciałabym, aby się nie zmienił i traktował mnie jak przyjaciółkę, której wszystko może powiedzieć i liczyć na nią w każdej chwili... Franek stał się już bardzo samodzielny i odpowiedzialny, nie muszę go sprawdzać, czy się spakował do szkoły, potrafi sobie i nam zrobić pyszną kolację. Dba bardzo o swój wygląd, bardzo lubi naturalne kosmetyki, dba o ubiór, wszystko musi być zawsze dopasowane kolorystycznie, zawsze wypachniony, uczesany. Zanim wyjdzie do szkoły musi się przejrzeć po kilka razy w lustrze. Dba o porządek, lubi jak jest wszystko poukładane, sam urządził swój pokój i wybierał meble. Nie lubi, gdy ktoś mu przestawia rzeczy w pokoju. Lubi czytać książki detektywistyczne, układać lego, obecnie ma trzy duże półki lego, którym się jeszcze bawi z czego jestem bardzo zadowolona, bo lubię patrzeć, jak się bawi wtedy wiem, że jest jeszcze w nim coś z dziecka. W szkole ma swoje zdanie, walczy o sprawiedliwość, nie lubi ludzi fałszywych i mówi wprost wszystko, co się mu nie podoba, nie obgaduje nikogo, ale mówi na głos., co myśli o danej osobie. Jego marzeniem są wczasy za granicą, chciałby pojechać do Londynu, Paryża...chciałby być projektantem wnętrz lub architektem, lubi posiadać pieniążki, jest oszczędny, nie jest skąpy, gdy chce, to sprawia przyjemność sobie lub innym kupując jakiś prezent. Mój syn jest wyjątkowy, jest pogodny, żartobliwy, jest inny od jego kolegów z klasy, nie lubi piłki nożnej, zachwyca sie przyrodą i martwi się o środowisko, o swoją przyszłość. Cieszę się, że to jakim jest, jest po częśći moja i męża zasługa, czasem nas denerwuje, ale później umie przeprosić, wytłumaczyć swoje zachowanie. Może juz koniec, bo tak mogłabym pisać i pisać.
